نپال پادشاهی مسحور کننده ای است که در هیمالیا بین چین و هند قرار دارد. این کشور دارای یک زمین غیر معمول متنوع است، از جمله هشت کوه از 10 کوه بلند جهان. فرهنگ نپال اغلب در رقص و موسیقی به تصویر کشیده می شود و مردم آماده به اشتراک گذاری سنت های خود هستند. اگرچه گردشگری به طور پیوسته در حال افزایش است اما کشور دورافتاده نپال فرهنگ خود را تا حد زیادی از تأثیرات خارجی بیتأثیر نگه داشته است.
در این مقاله می خواهیم طبیعت نپال، دین، فرهنگ، آداب و رسوم و اقتصاد نپال را بررسی کنیم.
پایتخت نپال شهر کاتماندو است. کاتماندو شهر هزاران سال فرهنگ نپال است و معابد و صومعههای تاریخی که به هندوها و بوداییها تعلق دارند، در اینجا فراوان است.
پایتخت نپال در ارتفاع 1400 متری در دره کاتماندو در مرکز نپال قرار دارد. از لحاظ تاریخی، دره کاتماندو و مناطق مجاور آن به عنوان ماندالای نپال شناخته می شد. تا قرن پانزدهم، بختاپور پایتخت نپال بود تا زمانی که دو پایتخت دیگر، کاتماندو و لالیتپور تأسیس شدند. مورخان بریتانیایی دره کاتماندو را «نپال پروپر» مینامیدند. امروزه، کاتماندو نه تنها پایتخت جمهوری فدرال دموکراتیک نپال، بلکه مقر منطقه توسعه مرکزی نپال است.
پایتخت نپال دروازه گردشگری این کشور است. همچنین مرکز اقتصاد نپال می باشد. کاتماندو پیشرفته ترین زیرساخت ها را در بین مناطق شهری در نپال دارد و اقتصاد آن بر گردشگری متمرکز است که 3.8 درصد از تولید ناخالص داخلی نپال را در سال های 1995-1996 تشکیل می داد. گردشگری در کاتماندو پس از این سال ها، در طول یک دوره ناآرامی سیاسی کاهش یافت اما از آن زمان بهبود یافته است. در سال 2013، پایتخت نپال در رتبه سوم در بین 10 مقصد برتر مسافرتی در حال افزایش در جهان و رتبه اول در آسیا، توسط TripAdvisor قرار گرفت.
گردشگری یکی از پایه های اصلی اقتصاد نپال است و سفر به نپال هر ساله در حال گسترش است. همچنین منبع اصلی درآمد بسیاری از نپالی ها می باشد. نپال با دارا بودن 8 کوه از 10 کوه مرتفع جهان، مقصد مهمی برای کوهنوردان، صخره نوردان و افرادی است که به دنبال ماجراجویی هستند. مکانهای هندو، بودایی و سایر میراث فرهنگی نپال و آب و هوای مناسب در طول سال نیز از جاذبههای قوی هستند. در سال های اخیر، ایرانی های بسیاری نیز به تور نپال جذب شده اند و از این کشور بازدید میکنند.
نپال کشور قله اورست، بلندترین قله در جهان و زادگاه گوتاما بودا-لومبینی است. کوهنوردی و سایر انواع گردشگری ماجراجویی و اکوتوریسم از جاذبه های مهم برای بازدیدکنندگان است. همچنین معابد نپال از دیگر دلایل اصلی جذب گردشگران به این کشور است.
طبق آمار هیئت گردشگری نپال، در سال 2012 در مجموع نزدیک 600 هزار گردشگر خارجی از طریق مسیر هوایی وارد این کشور شدند. دولت نپال سال 2011 را به عنوان سال گردشگری نپال اعلام کرد و امیدوار بود در طول این مدت یک میلیون گردشگر خارجی را به این کشور جذب کند. صنعت گردشگری به عنوان راهی برای کاهش فقر و دستیابی به عدالت اجتماعی بیشتر در کشور نپال تلقی می شود.
نپال آخرین کشور در جهان بود که طبق قانون اساسی دین هندویسم به عنوان دین رسمی مردم نپال معرفی شد. با این حال، پس از جنبش دموکراسی در اوایل سال 2006، پارلمان نپال قانون اساسی را اصلاح کرد تا نپال را به یک کشور سکولار تبدیل کند. دین مردم نپال ترکیبی از هر دو آیین هندو و بودیسم است و برخی از جوامع کوهستانی پایبند به آیین شمن هستند. رایج ترین دین مردم نپال که در حال حاضر در پیروان زیادی دارد، هندوئیسم است.
آمار زیر، دین مردم نپال را به تفکیک درصد پیروان ادیان نشان می دهد:
اغلب به شوخی می گویند که جشنواره های نپال بیشتر از روزهای یک سال است. جشنواره دازاین که در ماه اکتبر در سراسر این کشور جشن گرفته می شود، مهم ترین جشنواره نپال است. همچنین تیهار یا جشنواره چراغ ها نیز از تعطیلات مهم نپال است که در ماه نوامبر برگزار می شود.
آداب و رسوم و سنت ها در نپال، از شهری به شهر دیگر متفاوت است. مجموعه ای در پایتخت نپال یعنی کاتماندو قرار دارد که در آن فرهنگ ها در حال آمیختگی هستند تا هویت ملی را شکل دهند.
دره کاتماندو از زمان اتحاد نپال در قرن هجدهم به عنوان کلان شهر فرهنگی این کشور عمل کرده است. یک عامل برجسته در زندگی روزمره یک نپالی مذهب است. در واقع مذهب به زندگی نپالیها رنگ و بوی خاصی می بخشد و فستیوالهایی در طول سال که با شکوه و شادی جشن گرفته می شود، خالی از تاثیرات مذهبی نبوده اند.
نپال محصور در خشکی و فاقد منابع قابل توجه برای توسعه اقتصادی است و با مشکل شبکه حمل و نقل ناکافی که دارد، یکی از کمتر توسعه یافته ترین کشورهای جهان است. اقتصاد نپال به شدت به واردات مواد اولیه و بازارهای خارجی برای محصولات کشاورزی خود وابسته است. نپال کالاهای ضروری مانند سوخت، مصالح ساختمانی، کود، فلزات و بیشتر کالاهای مصرفی را وارد می کند و محصولاتی مانند برنج، جوت، الوار و منسوجات را صادر می کند که مهمترین فاکتورهای اقتصاد نپال هستند.
سیستم سیاسی و اقتصاد نپال تغییرات لازم را در تجارت، سرمایه گذاری و سیاست های اقتصادی ایجاد نکرده است تا توسعه اقتصادی و جذب سرمایه خارجی را تسریع کند. برنامههای توسعهای دولت از طریق کمکهای خارجی نیز نتوانسته است مستقیماً به نیازهای مردم روستا پاسخ دهد.
پرچم نپال تنها پرچم ملی جهان است که به شکل مستطیل نیست. پرچم ترکیب ساده ای از دو نوشته است که کلمهای به معنای یک پرچم در آن قرار دارد.
رنگ زرشکی پرچم به رنگ گل رودودندرون، گل ملی این کشور است. همچنین رنگ قرمز نیز نشانه پیروزی در جنگ است. مرز آبی رنگ صلح است. تا سال 1962، نمادهای پرچم، خورشید و هلال ماه، چهره انسانی داشتند که برای مدرن کردن پرچم حذف شدند. این چهره ها تا زمان لغو سلطنت در سال 2008 روی خورشید و ماه در استاندارد سلطنتی باقی ماندند.
مرز آبی نماد صلح و هماهنگی است که از زمان گوتاما بودا، که در نپال به دنیا آمد، در کشور رایج بوده است. قرمز زرشکی رنگ ملی نپال است و نشان دهنده روحیه شجاع مردم نپال است.
پرچم نپال مستطیل نیست و از دو مثلث تشکیل شده است. این دو مثلث نماد کوه های هیمالیا هستند و نشان دهنده دو دین اصلی هندوئیسم و بودیسم می باشند. پرچم مثلثی قرمز از زمان رامایانا و مهابهاراتا نماد پیروزی هندوها بوده است. تصویر اجرام آسمانی نشان دهنده ماندگاری است، این امید که نپال به اندازه خورشید و ماه دوام بیاورد. ماه نماد این است که نپالی ها آرامش هستند، در حالی که خورشید نماد اراده عظیم شان است.
ماه همچنین نماد سایه ها و هوای خنک هیمالیا است، در حالی که خورشید نماد گرما و دمای بالا در قسمت پایین نپال است. تعبیر دیگر این است که شکل پرچم نماد یک بتکده نپالی است. قرار دادن یک آینه در کنار پرچم نزدیک به میله پرچم، تصویری از یک بتکده ایجاد می کند.
مردم نپال دارای آداب و رسوم متنوعی هستند و قومیت های محتلفی در این کشور وجود دارد. بیشتر این آداب و رسوم به سنت های مذهبی هندو، بودایی یا دیگر سنت ها برمی گردد. در این میان قوانین ازدواج از جذابیت خاصی برخوردار است. ازدواج های سنتی مستلزم معاملاتی است که والدین پس از بلوغ پسر یا دختر ترتیب می دهند.
نپالی ها گوشت گاو نمی خورند. دلایل متعددی برای این امر وجود دارد، یکی این که هندوها گاو را می پرستند. گاو همچنین حیوان ملی نپال است.
مفهوم جالب دیگر در میان نپالی ها تقسیم پاکی و نجاست است. «جوتو» به غذا یا موادی اشاره میکند که مستقیم یا غیرمستقیم با دهان دیگری لمس میشود که نپالیها آن را نجس میدانند. همچنین نپالی ها سرگین گاو را برای اهداف پاکسازی، تمیز می دانند. در دوران قاعدگی، زنان نجس در نظر گرفته می شوند و از این رو، تا چهارمین روز حمام تطهیر خود در انزوا نگه داشته می شوند.
نپال یک جامعه مردسالار است. به طوری که معمولا اکثر مردان شاغل و اکثر زنان خانه دار هستند. البته در شهرهای نپال، نقش ها می توانند کمی متفاوت باشند.
کشور نپال، که در قلب هیمالیا قرار گرفته است، به خاطر زیبایی طبیعی بینظیر و میراث فرهنگی غنیاش مشهور است. اما چه چیزی باعث میشود که نپال به یک مقصد گردشگری بیچونوچرا تبدیل شود؟
آیا شکوه قلههای هیمالیا، جایی که بلندترین کوههای جهان از جمله اورست به آسمانها میرسند، دلیل این جذابیت است؟ یا شاید جذابیت اسرارآمیز معابد و صومعههای باستانی که بر فراز تپهها قرار گرفتهاند و مسافران را از سراسر دنیا به خود جذب میکنند؟
شاید مناظر متنوع نپال، از جنگلهای سرسبز گرمسیری در جنوب تا زمینهای ناهموار آلپاین در شمال، این کشور را به چنین مکانی منحصربهفرد تبدیل کرده باشد. یا شاید تأثیرات فرهنگی این کشور که از سنتهای هندوئیسم و بودیسم شکل گرفتهاند، به این جذابیت بیفزایند و لایهای شگفتانگیز به بافت فرهنگی آن بیفزایند.
در نهایت، جذابیت نپال بدون شک از ترکیبی از همه این عناصر و حتی بیشتر از آن سرچشمه میگیرد. وقتی به نپال سفر کنید، هر یک از این جنبهها را تجربه خواهید کرد. میتوانم به شما اطمینان بدهم که طلوع خورشید روی رشتهکوه آناپورنا یا پرچمهای دعا که در بیابانهای کوهستانی میلرزند، برای همیشه در ذهن شما باقی خواهد ماند. همچنین مهماننوازی گرم مردم نپال، شما را بارها و بارها به بازدید از این کشور دعوت خواهد کرد.
نپال بیتردید یک مقصد نهایی برای کسانی است که به دنبال ترکیبی از طبیعت، معنویت و ماجراجویی هستند. در این راهنمای سفر، تمام اصول اولیهای که باید پیش از آغاز سفر حماسی خود به سرزمین من بدانید، برای شما شرح خواهم داد.
بدون شک، بهترین زمان برای سفر به نپال، فصلهای پاییز (سپتامبر تا نوامبر) و بهار (مارس تا مه) است.
پاییز بهترین زمان برای تجربه هوای مطلوب و مناظر سرسبز است. آسمان معمولاً صاف است و چشماندازی بینظیر از قلههای هیمالیا، از جمله اورست، ارائه میدهد. دمای هوا بین ۱۵ تا ۲۴ درجه سانتیگراد است که برای فعالیتهایی مانند کوهنوردی و بازدید از مناطق مختلف، ایدهآل است.
این فصل همچنین شاهد برگزاری جشنوارههای مشهور نپال مانند داشاین و تیهار است که خیابانها را با تزئینات رنگارنگ و اجراهای فرهنگی زنده میکنند.
مسیرهای کوهنوردی در این فصل دسترسی راحتتری دارند، اما به دلیل شلوغی این فصل، برای مسیرهای خلوتتر نیاز به تحقیق بیشتری دارید. همچنین، هزینه پروازها و اقامتگاهها ممکن است کمی بالاتر باشد.
فصل بهار با رنگهای زنده گلهای رودودندرون و دمای معتدل (۱۲ تا ۲۵ درجه سانتیگراد) فرصتی عالی برای گشتوگذار فراهم میکند. روزهای بلندتر، زمان بیشتری برای کشف طبیعت به شما میدهند.
در این فصل، پارکهای ملی و مسیرهای کوهنوردی پر از رنگهای شاداب میشوند و این زمان همچنین برای علاقهمندان به تماشای پرندگان بسیار مناسب است.
اگر هوای سرد را ترجیح میدهید و از شلوغی بیزارید، زمستان زمان خوبی برای بازدید از نپال است. آسمان صاف است و مناظر کوهستانی دیدنی هستند، اما مسیرهای مرتفع ممکن است به دلیل برف چالشبرانگیز باشند.
هزینه اقامت در زمستان به دلیل فصل کمگردشگر پایینتر است. دمای دره کاتماندو در ژانویه بین ۰ تا ۱۸ درجه سانتیگراد است. اگر به سرما عادت دارید، میتوانید از تجربه آرامش زمستانی در نپال لذت ببرید.
فصل بارانهای موسمی با بارندگیهای سنگین همراه است که فعالیتهای بیرونی را دشوار میکند. مسیرهای کوهنوردی گلی و لغزنده هستند و برخی مناطق دورافتاده ممکن است به دلیل رانش زمین غیرقابل دسترسی شوند.
با این حال، منطقه مستنگ که در این فصل بارندگی کمی دارد، میتواند مقصدی عالی برای علاقهمندان به فرهنگ هیمالیا باشد.
همانطور که پیشتر گفته شد، سفر در نپال ممکن است به دلیل طبیعت کوهستانی و مسیرهای طولانی زمانبر باشد. بنابراین، اگر زمان محدودی دارید، انتخاب مقاصدی که بیشتر با علایق و اهداف سفرتان هماهنگ باشند بسیار اهمیت دارد. آیا هدف شما معنویت و گردشگری مذهبی است؟ یا دیدن طبیعت، فرهنگ، تاریخ، کوهنوردی و ماجراجویی؟
هر بار که به نپال سفر میکنیم، انگار دوباره به خانهای برمیگردیم که هر بار زیباییهای تازهای برای کشف دارد. بیایید با هم وارد این سفر شگفتانگیز شویم.
نپال خانهی ۸ قله از ۱۰ قلهی بلند جهان است، از جمله اورست، که شاهکار طبیعت و بلندترین نقطهی زمین به شمار میرود. اما چیزی که اکثر تورلیدرها به شما نمیگویند این است که نیازی نیست حتماً یک کوهنورد حرفهای باشید تا از عظمت این قلهها لذت ببرید. حتی یک پرواز کوتاه با هواپیما یا هلیکوپتر به منطقه اورست، تجربهای است که شما را با عظمت و شکوه هیمالیا روبهرو میکند. یا اگر میخواهید این زیبایی را از نزدیک لمس کنید، پیادهروی به کمپ اصلی اورست یا تماشای طلوع خورشید از سارنگکوت در پوخارا را از دست ندهید.
پایتخت نپال، کاتماندو، پر از کوچههای باریک، معابد باستانی، و بازارهای رنگارنگ است. از میدان دوربار که با معابد قدیمی و کاخهای باشکوهش شما را به قرون وسطی میبرد، تا استوپای بُدهانات، جایی که راهبان بودایی با لباسهای قرمز و زعفرانی دعا میخوانند و انرژی آرامشبخشی را در هوا پراکنده میکنند.
در سفر به کاتماندو، بازدید از معبد پاشوپاتینات را از دست ندهید؛ اینجا جایی است که هندوهای سراسر جهان برای انجام مراسم مذهبی و معنوی به آن سفر میکنند. اما چیزی که شاید کمتر گفته شود، اهمیت این معبد برای درک عمیقتری از زندگی و مرگ است. تماشای آیینهای سوزاندن مردگان در کنار رودخانه باگماتی تجربهای است که شما را به تأمل در معنای زندگی دعوت میکند.
پخارا شهری است که در میان دریاچهها و کوههای سرسبز هیمالیا واقع شده است. اگر دوست دارید آرامش را با ماجراجویی ترکیب کنید، اینجا بهترین مقصد است. در کنار دریاچه فیوا، میتوانید قایقسواری کنید، یا به معبد باراهی که در وسط دریاچه قرار دارد، سر بزنید. صبحها، با طلوع خورشید، قله آنپورنا در آب دریاچه منعکس میشود و تصویری خلق میکند که هرگز از خاطرتان پاک نخواهد شد.
برای عاشقان هیجان، پخارا بهشت ماجراجویی است. از پرواز با پاراگلایدر بر فراز دریاچه تا رفتینگ در رودخانهها و حتی پرش بانجی، هر چیزی که هیجانانگیز باشد اینجا وجود دارد. همچنین، این شهر آغازگاه بسیاری از مسیرهای پیادهروی معروف است، از جمله کمپ اصلی آناپورنا.
لومبینی، زادگاه بودا، یکی از مقدسترین مکانهای بودایی در جهان است. اینجا مکانی است که تاریخ و معنویت در کنار هم قرار دارند. در میان باغهای زیبا و آرامشبخش، میتوانید از معبد مایا دوی، جایی که بودا متولد شد، بازدید کنید. همچنین، صومعههای بودایی که توسط کشورهای مختلف ساخته شدهاند، هر کدام با معماری خاص خود، تجربهای متفاوت از فرهنگ و معنویت را به شما ارائه میدهند.
یکی از بهترین بخشهای سفر به نپال، تجربه غذاهای محلی آن است. از دال بات که غذای اصلی نپالیها است و شامل برنج، عدس، و سبزیجات میشود، تا مو:مو که نسخه نپالی دامپلینگ است، هر لقمهای که میخورید، ترکیبی از عشق و طعم است. پیشنهاد من این است که در بازارهای محلی غذا بخورید، جایی که میتوانید غذاهایی مثل چیورای (برنج خشکشده) و سلرُتی (نان برنجی شیرین) را امتحان کنید.
مردم نپال، با لبخندهای گرم و مهماننوازی بینظیرشان، بخشی از روح این سرزمین هستند. در هر گوشهی این کشور، از کوهستانهای دورافتاده گرفته تا شهرهای شلوغ، مردمی را خواهید یافت که شما را به خانههایشان دعوت میکنند و داستانهایی از زندگی و فرهنگشان برای شما تعریف میکنند.
اگر برای اولین بار به نپال سفر میکنید، آماده باشید تا کشوری را کشف کنید که ترکیبی منحصربهفرد از طبیعت شگفتانگیز، فرهنگ باستانی و مردمی مهماننواز است. نپال، با قلههای سر به فلک کشیده هیمالیا، جنگلهای سرسبز، و شهرهای تاریخیاش، تجربهای فراموشنشدنی را برای شما رقم میزند. از لحظهای که وارد کاتماندو، پایتخت پرجنبوجوش نپال میشوید، با هیاهوی خیابانهای شلوغ، عطر غذاهای محلی و معابدی که در گوشه و کنار شهر پراکندهاند، تحت تأثیر قرار خواهید گرفت.
نخستین جایی که باید ببینید، دوربار اسکوئر است؛ مجموعهای تاریخی که ترکیبی از کاخها، معابد و ساختمانهای چوبی زیباست. اما این تنها آغاز ماجراجویی شماست، زیرا کاتماندو نهتنها مرکز فرهنگی نپال بلکه دروازهای به سوی تمام زیباییهای این کشور است. وقتی از پایتخت خارج میشوید، طبیعت خیرهکننده نپال آغاز میشود. پخارا، شهری که بهخاطر دریاچههای آرام و منظره قلههای پوشیده از برف شناخته میشود، مقصدی بینظیر برای استراحت و لذت بردن از طبیعت است. اگر ماجراجو هستید، میتوانید پاراگلایدینگ را در پخارا امتحان کنید یا به سمت سارنگکوت بروید تا طلوع خورشید را بر فراز قله آناپورنا ببینید.
برای کسانی که به تاریخ و معنویت علاقه دارند، لومبینی، زادگاه بودا، مکانی آرام و سرشار از انرژی مثبت است. اینجا میتوانید از معابد بودایی ساختهشده توسط کشورهای مختلف بازدید کنید و در میان درختان سایهدار مدیتیشن کنید. اما اگر به حیات وحش علاقهمندید، پارک ملی چیتوان مقصد شما خواهد بود. با یک جیپ یا حتی سواری بر فیل به دل جنگل بروید و حیواناتی نظیر کرگدن تکشاخ یا ببر بنگال را از نزدیک ببینید.
غذاهای نپال نیز به همان اندازه منحصربهفرد هستند. دال بات، غذای اصلی نپالیها، تجربهای ساده اما بسیار خوشطعم است. مو:مو، دامپلینگهای خوشمزه نپالی، و سلرُتی، نان شیرین محلی، دیگر غذاهایی هستند که باید امتحان کنید. اگر به ماجراجویی بیشتری نیاز دارید، میتوانید مسیرهای پیادهروی معروف نپال مانند کمپ اصلی اورست یا مسیر آنپورنا را انتخاب کنید. این مسیرها، نهتنها مناظر طبیعی شگفتانگیزی ارائه میدهند، بلکه شما را با فرهنگ محلی نپال نیز آشنا میکنند.
نپال فقط یک مقصد گردشگری نیست؛ اینجا جایی است که میتوانید به خودتان نزدیکتر شوید. چه در حال پیادهروی در جنگلهای بکر باشید، چه در حال تماشای مراسم مذهبی در معابد، و چه فقط در حال گپزدن با یک فروشنده محلی در بازار، این سرزمین شما را به خودتان بازمیگرداند.
این سفر، دعوتی است به دنیای شگفتانگیز نپال، جایی که طبیعت، تاریخ، و فرهنگ در هم تنیدهاند و شما را به تجربهای ناب و بهیادماندنی دعوت میکنند.
۸۰ درصد مردم نپال به زبان نپالی صحبت می کنند اما در مجموع، بیش از صد زبان در نپال وجود دارد که مردم به آنها تکلم می کنند.
طبق سرشماری سال 2021، جمعیت نپال حدود 30 میلیون نفر است.
به تعبیری پرچم مثلث نپال نماد کوه ها هیمالیا است و به تعبیری دیگر، مثلث های پرچم نپال، نماد بتکده است.
منابع : Britannica
