دریاچه بایکال روسیه یکی از زیباترین و دیدنی ترین مکان ها نه تنها در سیبری بلکه در کل سیاره زمین است. این دریاچه که در یک فرورفتگی واقع در قسمت جنوبی سیبری شرقی قرار دارد، قدیمی ترین دریاچه جهان است (با قدمتی حدود 25 تا 35 میلیون سال).

بایکال همچنین بزرگترین مخزن آب شیرین روی زمین است، به طوری که 22٪ از کل آب شیرین در سراسر جهان و 85٪ از منابع آب روسیه در آن قرار دارد. حجم آب آن 23 هزار کیلومتر مکعب است (تقریباً برابر با حجم آب پنج دریاچه بزرگ در ایالات متحده آمریکا!)

علاوه بر ارزش ذخایر عظیم آب شیرین (که به دلیل کانی سازی کم، می توان آن را با خیال راحت معادل آب مقطر دانست) بایکال عمیق ترین دریاچه جهان نیز می باشد که در سال 1996 در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت.

نارون اکوتور امکان بازدید از دریاچه بایکال را در تور روسیه و شمالگان و سیبری را فراهم کرده است که می توانید جاذبه های این سفر را در لینک فوق مشاهده کنید.

دریاچه بایکال کجاست؟

دریاچه بایکال در آسیای مرکزی، تقریباً در مرکز اوراسیا، در قسمت جنوبی سیبری شرقی و پایین مدار شمالگان قرار دارد و به شکل هلالی کشیده است. این دریاچه در شکافی قرار دارد که در آن آسیا به معنای واقعی کلمه در حال جدا شدن است؛ یعنی آغاز یک اقیانوس.

حوضه دریاچه در یک فرورفتگی شکاف باستانی با منشاء یخبندان واقع شده است که توسط قله های بلند رشته کوه ها و تپه های پوشیده از جنگل های انبوه احاطه شده است که با منطقه ایرکوتسک و جمهوری بوریاتیا در فدراسیون روسیه هم مرز است.

ویژگی های زمین شناختی دریاچه بایکال

زمین شناسان می گویند بایکال امروزی نشان می دهد که سواحل آمریکای شمالی، آفریقا و اروپا در زمانی که میلیون ها سال پیش شروع به جدا شدن کردند، چگونه به نظر می رسیدند.

عمق بیش از 1637 متر در عمیق‌ترین حالت، با لایه‌ای دیگر از رسوب به ضخامت چهار مایل در پایین‌تر، آب‌های سرد و غنی از اکسیژن دریاچه مملو از اشکال حیات عجیب و غریب است.

یکی از آن‌ها غذای مورد علاقه فوک‌ها، گولومیانکا است که یک ماهی صورتی و نیمه شفاف می باشد و باعث می شود که بچه فک به دنیا آمده، جوانی طولانی تری داشته باشد. زمین شناسان تخمین می زنند که دریاچه بایکال حدود 20 تا 25 میلیون سال پیش و در دوره مزوزوئیک شکل گرفته است.

جاذبه های دریاچه بایکال

دریاچه بایکال توسط کوه های پوشیده از برف به ارتفاع کیلومترها احاطه شده است، مناظر زیبای بی نظیری را ارائه می دهد. کوه‌ها بهشت ​​حیوانات وحشی هستند و جنگل تایگای سیبری، یک جنگل بکر و دورافتاده و زیبا می باشد

خط ساحلی بایکال 2 هزار کیلومتر طول دارد! ساحل غربی به صورت سنگی و شیب دار است و ساحل شرقی هموارتر است؛ زیرا کوه ها در ده ها کیلومتری ساحل قرار دارند.

حدود شش خلیج اصلی در دریاچه وجود دارد: Barguzinsky، Chivyrkuisky، Proval، Posolsky Bank، Cherkalov Sor Bay و Mukhor و خلیج های وابسته و کم عمق بسیاری نیز در این منطقه یافت می شود.

تنها یک رودخانه از دریاچه منشا می گیرد: رودخانه آنگارا. همچنین بیش از 336 رودخانه به بایکال می ریزد که برخی از بزرگترین آنها عبارتند از: سلنگا، آنگارای بالا، بارگوزین، سنزنایا و کیچرا. نیمی از آبی که به دریاچه می ریزد، از رودخانه سلنگا در جنوب شرقی می آید.

آنگارا که تنها رودخانه ایست که از دریاچه بایکال سرچشمه می گیرد، از انتهای جنوب غربی دریاچه به سمت غرب جریان دارد.

دریاچه بایکال حدود 45 جزیره دارد که دو جزیره بزرگ آن اولخون با مساحت حدود 700 کیلومتر مربع است و اوشکانی بزرگ که حدود 9.4 کیلومتر مربع وسعت دارد.

اولخون شامل جنگل ها و مراتع است که زیستگاه آهو، خرس قهوه ای و طیف وسیعی از پرندگان می باشد اما اوشکانی بزرگ، یک جزیره صخره‌ای است و محل بزرگ‌ترین فوک‌های بایکال. بسیاری از جزایر دیگر، جغرافیایی حد وسط مراتع و صخره ها دارد که پرندگان آبزی از آنها به عنوان پناهگاه استفاده می کنند.

مساحت و عمق دریاچه بایکال

مساحت دریاچه بایکال 31.7 هزار کیلومتر مربع است و پس از دریای خزر، دریاچه ویکتوریا، تاگانیکا، هورون، میشیگان و سوپریور هفتمین دریاچه بزرگ جهان است. مساحت آن تقریباً برابر با کشور بلژیک یا هلند می باشد!

همچنین طول این دریاچه 636 کیلومتر است که عریض ترین قسمت دریاچه در مرکز با 81 کیلومتر عرض، و باریک ترین قسمت آن در نزدیکی دلتای سرنگا و 27 کیلومتر است.

متوسط عمق دریاچه ​​بایکال 744.4 متر است که از حداکثر عمق بسیاری از دریاچه های جهان بیشتر است! حداکثر عمق این دریاچه که توسط دانشمندان روسی کولوتیلو و سولیموف در سال 1983 اندازه گیری شد، 1640 متر بود که به بایکال، عنوان عمیق ترین دریاچه جهان را داد.

ماهی های دریاچه بایکال

حدود 60 گونه ماهی در دریاچه بایکال زندگی می کنند که از این تعداد 55 گونه بومی هستند و 6 گونه توسط انسان به این دریاچه اضافه شده اند و برای محیط زیست منطقه، جدید هستند. نوار ساحلی و خلیج های کم عمق، محل زندگی ماهیانی است که برای همه شناخته شده و در سایر دریاچه ها و رودخانه های سیبری رایج است. این ماهی های دریاچه بایکال عبارتند از: سوف، گلدان مارماهی، دسی، لوچ و کپور صلیبی. اگرچه این گونه ها در دریاچه بایکال زندگی می کنند، اما در رودخانه هایی که به آن می ریزند تخم ریزی می کنند. این ماهی ها خوراکی هستند و با تورهای ماهیگیری صید می شوند. با ارزش ترین و معروف ترین ماهی بایکال Coregonus autumnalis است.

بر اساس بررسی ها، گونه های امول در دریاچه بایکال بیش از 30000 تن هستند و سالانه 3000 تن از آنها صید می شود که حدود 10 درصد از این ماهی ها است. مردم محلی امول را به صورت آب پز، سرخ شده و دودی طبخ و مصرف می کنند اما خوشمزه ترین نوع طبخ، نمکی کردن آن است. یک آهنگ زیبا در مورد دریاچه بایکال وجود دارد که ترانه جالبی در مورد این گونه ماهی ها وصف می کند: «کشتی با شکوه، مخزن پر از امول».

امول با تورهای ماهیگیری صید می شود. با این حال، در اوایل بهار می توان آن را با استفاده از چوب ماهیگیری صید کرد. اواخر ماه مارس تا اوایل آوریل، زمانی است که خورشید شروع به تابیدن بر فراز بایکال می کند که دریاچه هنوز پوشیده از یخ است. همچنین جلبک ها و بی مهرگان به تعداد زیاد یافت می شوند. امول های گرسنه پس از آب شدن یخ ها، به راحتی با قلاب ماهیگیری صید می شوند. همچنین ماهیگیران بدون ترس از شکستن یخ، با ماشین های خود به وسط دریاچه می آیند تا امول ها را صید کنند.

آب و هوای دریاچه بایکال

از آنجایی که حجم وسیع آب، گرما را بیشتر از خشکی حفظ می کند، آب و هوای دریاچه بایکال بسیار ملایم تر از بقیه مناطق جنوبی سیبری است. حتی در اوج زمستان، میانگین دمای هوا منفی 21 درجه سانتیگراد است که در مقایسه با آب و هوای سیبری در سایر نقاط، دمای معتدل تری به حساب می آید.

افسانه های دریاچه بایکال

محبوب ترین افسانه در مورد بایکال، مربوط به مردم بوریات است. طبق این افسانه، دریاچه بایکال در زمان های قدیم در اثر یک زلزله پدیدار شد. به طوری که زمین باز شد و آتش از اعماق آن فوران کرد و همه چیز را در راهش سوزاند. تنها کاری که مردم می‌توانستند انجام دهند، این بود که از فرار کرده و دعاگوی خدایان باشند. اما خدایان در برابر فریاد کمک آنها کر بودند. مردم که ناامید و خسته شده بودند، فقط دو کلمه را تکرار می کردند: Bye-gal، که از روسی ترجمه شده است و به معنای “آتش را متوقف کنید” می باشد.

در نهایت آتش واقعا متوقف شد و ناپدید شد که گویی هرگز وجود نداشته است. در محل زلزله یک حفره عمیق ظاهر شد و شروع کرد به پر شدن سریع از آب یخی شفاف.

افسانه دوم که در مورد منشأ دریاچه صحبت می کند، بیشتر رمانتیک است. روزی روزگاری پیرمردی بود به نام بایکال. او یک جنگجوی مشهور، یک پیرمرد دارای اعتبار و ثروتمند بود که صدها پسر داشت اما فقط یک دختر زیبا به نام آنگارا داشت. پیرمرد او را از همه پنهان می کرد و اجازه نمی داد با کسی ملاقات کند. اما، یک روز مرغان دریایی خبر از یک مرد شاد و خوش تیپ که نامش ینیسی بود، دادند.

از آن زمان، آنگارا فقط می توانست به او فکر کند. بایکال متوجه این موضوع شد و او را پشت هفت در و زیر هفتاد و هفت قفل حبس کرد و تصمیم گرفت او را به همسری مردی از روستای ایرکوت درآورد. اما درست قبل از عروسی، آنگارا ناپدید شد و دیگر آن پیرمرد دخترش را ندید. پیرمرد که دل شکسته بود، تا پای مرگ گریه کرد. اشک هایی که از چشمانش سرازیر شد، به دریاچه ای بزرگ تبدیل شد که به آن دریاچه بایکال می گفتند.

منبع: LakeBaikal

SCFH