در این مرز خشن در شیلی که همه چیز دارد – به جز جمعیت – در مسیر گامهای بچ کاسیدی و ساندنس کید قدم بزنید و تنهایی جهان را ببینید. جایی که هیاهو نیست و زندگی هست.
در شیلی، دره کوکامو با قلههای گرانیتی سرکش خود، محیط جنگلی و تعداد فزایندهای از فعالیتهای ماجراجویانه فضای مشابه به پارک ملی یوزمیتی را در این منطقه به وجود آورده است. دره کوکامو که بهعنوان منطقهای محصور در مرز شیلی با آرژانتین شناخته میشود، به دلیل کوههای گرانیتی سرسخت و دمنوشهای بلند که به جنگلهای معتدل دستنخورده مسلط هستند، توسط برخی به نام «یوزمیتی آمریکای جنوبی» لقب گرفته است.
این منطقه جنگلی و دورافتاده در مرز شیلی با آرژانتین هنوز آنقدر ناشناخته است که کوههای کوچکتر و دریاچههای کوهستانی آن هنوز روی نقشهها با علامتهایی مانند «دریاچه کاوشنشده» یا «تپه بینام» نمایش داده میشود و در صورت وجود برنامه ای مختص به این منطقه، در تور شیلی امکان بازدید از دره کوکامو وجود خواهد داشت.
این منطقه که با پارکهای ملی مختلفی مانند پارکهای هورنوسیرن، آلرس آندینو و ویسنته پرز روزالیس احاطه شده است، اما هیچ پارک ملی خاص خود را ندارد، برای دسترسی نیاز به انحراف دو ساعته به شرق از جاده مشهور «کارتره آسترال» دارد. با ایجاد زیرساختهای جدید، کوکامو در حال باز شدن به روی بازدیدکنندگان است و اکنون سنگنوردان، کایاکسواران و کوهنوردان شجاع را به خود جذب کرده است.
آنچه کوکامو ندارد جمعیت است. تنها 4 هزار نفر در این منطقه زندگی میکنند که این بدان معناست که برای هر 225 هکتار یک نفر وجود دارد. در اینجا خبری از چراغ راهنمایی یا پمپ بنزین نیست. تنها زمانی که گوسفندان از جاده عبور میکنند، ترافیک مشاهده میشود. در اینجا چگونه میتوان آن را کاوش کرد.
سنگنوردی در “یوزمیتی آمریکای جنوبی”
کوههای دره کوکامو در کنار درختان آلهرس بلند قرار دارند که میتوانند بیش از 60 متر رشد کنند و تا 3600 سال زندگی کنند. یکپنجم از جنگلهای باقیمانده آلهرس در دنیا در این منطقه قرار دارند و آنها برای اولینبار در ماه ژانویه تحت حفاظت قرار گرفتهاند و به پارک ملی طبیعت دره کوکامو افزوده شده است.
تاتیانا ساندووال، رئیس سازمان غیردولتی «سازمان دره کوکامو»، میگوید که برخلاف یک پارک ملی، این عنوان به جامعه محلی قدرت میدهد که به عنوان مدافعان اصلی در حفاظت از زمینهای خود عمل کنند. “هدفها تنها طبیعی نیستند بلکه فرهنگی هم هستند” او توضیح میدهد. این دره همچنین دارای سنتهای قدیمی گاوچو (گاوچویی) است.
در سال 2017، سازمان او مرکز بازدیدکنندگان را افتتاح کرد که با نگهبانان پارک همکاری دارد و تنها اجازه میدهد 320 نفر برای شبماندن و 90 نفر برای بازدید روزانه وارد شوند. “امید این است که نسلهای آینده اینجا را همانطور که من در زندگی خود آن را شناختهام، بشناسند.”
این منطقه جدید و به احتمال زیاد گسترشیافته، اکنون 28,170 هکتار از تالابهای آبی، یخچالهای اندی و جنگلهای همیشهسبز را محافظت میکند. دسترسی به آن از طریق یک مسیر پیادهروی هفتمایلی به پست گاوچویی لا جونتا امکانپذیر است. از لا جونتا، مسیرهایی که ابتدا توسط سنگنوردان برای رسیدن به پایه دیوارهای گرانیتی 900 متری مانند «آنتیفیتاترو» و «آرکویریس» ایجاد شدهاند، اکنون گردشگران پیادهرو را نیز جذب میکنند.
بچه کاسیدی و ساندنس کید، دزدان معروف آمریکایی، بیش از یک قرن پیش به طور مرتب از این گذرگاه کوهستانی برای پنهان شدن از مقامات ایالات متحده استفاده میکردند. گردشگران امروز میتوانند در مسیرهای آنها قدم بزنند و سفری چهار روزه معتدل از لا جونتا به «پاسو ال لئون» که به مرز آرژانتین میرسد، یا یک مسیر سهروزه به «ال مانسو» را تجربه کنند. هر دو مسیر دارای کمپینگها و اقامتگاههای ساده هستند.
قایقرانی و چشمههای آب گرم در دره پولو
به دلیل محبوبیت رو به رشد دره کوکامو، گردشگری اکنون به سمت جنوب به دره عمیقتر پولو سرایت کرده است. در اینجا، مجموعه چشمههای آب گرم «ترماس دل سول» که در سال 2019 افتتاح شدهاند، میتوانند در روزهای سرد و بارانی تا 700 بازدیدکننده را جذب کنند. پلهای چوبی فلزی به 10 حوضچه متصل هستند که آب آنها از 68 تا 113 درجه فارنهایت توسط آتشفشان یاتس در نزدیکی گرم میشود. سه حوضچه آخر، منظرهای از یک دریاچه زمردی که زیر دامنههای کوههای آند پنهان است، دارند.
در روستای اطراف پولو، نانواییها و کافههای جدیدی ایجاد شدهاند، همچنین یک اقامتگاه شیک 8 اتاقه به نام «تاوا رفیوجیو دل پولو» به تازگی در دریاچه ای شبیه به فیورد در رودخانه پولو، 10 مایل دورتر، افتتاح شده است.
توا رفیوجیو دل پولو در محاصره کوهها و آب
در منطقه کوکامو شیلی، اقامتگاه ماجراجویانه توا رفیوجیو دل پولو، چشماندازی به دریاچه «تگوا تگوا» دارد و به فعالیتهایی مانند پیادهروی، سواری و کایاکسواری میپردازد.
عبور از دریاچه تگوا تگوا از طریق قایقهای فری که تقریباً هر ساعت در فصل تابستان حرکت میکنند، امکانپذیر است و از آنجا، یک جاده خاکی به عمق دره پولو و به موقعیت «پرایمر کوریال» که یک پایگاه سفیدآبی است، ادامه دارد. در اینجا، کایاکسواران حرفهای میتوانند به چالشهای رودخانه کلاس 5 در «دره پولو» بپردازند.
از پرایمر کوریال، شما میتوانید 9 مایل تا رودخانه «ونتیسکرو» که یک مسیر کوهپیمایی است، پیمایش کنید و از آنجا به «رینکون بونیتو» بروید که به یک اقامتگاه کوهستانی دور از شبکه و سه کلبه کوچک دسترسی دارد. اینجا همچنین دسترسی به یک شبکه از مسیرهای پیادهروی در دره یخچالی ونتیسکرو وجود دارد.
شما میتوانید از اینجا فراتر از منطقه کوکامو به انتهای عقب پارک ملی پامالین داگلاس تامپکینز بروید که به افتخار آمریکایی که بخشهای بزرگی از پاتاگونیا را خرید و اهدا کرد، نامگذاری شده است (تامپکینز زمانی در رینکون بونیتو خانه داشت).
ورود به منطقه رینکون بونیتو
بازدیدکنندگان از منطقه دورافتاده رینکون بونیتو میتوانند در مسیر پیادهروی وارد شوند، در یک اقامتگاه کوهستانی دور از شبکه بمانند و سپس با کایاک از رودخانه «ونتیسکرو» خارج شوند.
سخن آخر
در نهایت، کوکامو شیلی، که به “یوزمیتی آمریکای جنوبی” شهرت یافته است، یک مقصد طبیعی و بکر است که طبیعت وحشی و فعالیتهای ماجراجویانه را در دل خود جای داده. درست مانند پارک ملی یوزمیتی در ایالات متحده، این منطقه نیز با دیوارهای گرانیتی باشکوه، جنگلهای سرسبز و دریاچههای کوهستانی، فضای بینظیری را در سفر به شیلی برای کوهنوردان، سنگنوردان و دوستداران طبیعت فراهم میکند. با این حال، چیزی که آن را از یوزمیتی متمایز میکند، آرامش و خلوتی است که در آنجا پیدا خواهید کرد.
در کوکامو خبری از شلوغیهای معمول گردشگری نیست و شما میتوانید در کنار طبیعت بکر آن، تجربهای منحصر به فرد از سکوت و زیبایی داشته باشید. پس اگر به دنبال یک ماجراجویی دور از جمعیت و در دل طبیعت وحشی هستید، این منطقه بدون شک مقصدی بینظیر خواهد بود. امیدواریم از مطالعه معرفی دره کوکامو و یوزمیتی آمریکای جنوبی لذت برده باشید و با دیدگاه ارزشمند خود، نارون اکوتور را در ارائه محتواهای گردشگری مفید یاری نمایید.
منابع: NationalGeographic.com