پرچم های دعای نپال که روی میز یا جاهای دیگر در این کشور آویزان می شوند، تنها وسایلی فانتزی نیستند. همه چیز از رنگ گرفته تا کلمات روی پرچم ها، معنای عمیق تری دارند. پرچم های دعای بودایی اساساً دعاهای ما را از طریق باد پاسخ می دهند. اگر به نپال سفر کنید، این پرچم ها را در ارتفاعات یا در جاهای مختلف خواهید دید. می توانید در تور نپال همراه نارون این سفر بی نظیر را تجربه کنید.
پرچم های دعای نپال چیست؟
پرچم های دعای نپال، تکه های پارچه مربعی شکل و رنگارنگی هستند که به هم گره می خورند و بر روی میله ها یا از پشت بام ها آویزان می شوند تا در نسیم به اهتزاز درآیند.
داوا تسرینگ، مدیر مؤسسه سیاست تبت در دارمشالا، میگوید: «این پرچمها عموماً نماد برکت و خوش شانسی برای یک شخص، پیشکش و ستایش خدایان محلی است. پرچم های تبت، اغلب حاوی متون مذهبی یا مانتراهایی هستند که به زبان تبتی نوشته شده اند؛ بنابراین به عنوان نمادی برای آوردن برکت از طریق جریان باد، عمل می کنند.
تسرینگ همچنین اضافه می کند: «باد پرچم های رنگی را تکان می دهد و تاثیر مثبت آن، به این شکل است که انگار متن های تبتی را می خواند و با خود حمل می کند تا به گوش خدایان برساند و آنها، دعاهای فرد را اجابت کنند.
نکات جالب در مورد پرچم های رنگی نپال
1. هر رنگ پرچم نماد یک عنصر است
پرچم های بودایی قرمز، آبی، زرد، سفید و سبز نشان دهنده عناصری مانند هوا، آتش، آب و خاک است. سفید نماد هوا و قرمز نمایانگر آتش است. سبز نماد آب، زرد نماد خاک و آبی نمایانگر باد می باشد. آنها همچنین جهت ها را نشان می دهند. شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز.
2. آیا پرچم های دعا به مذهب بودیسم گره خورده است؟
پرچم های دعا، حامل پیام های مذهبی و دعاهایی هستند که مستقیماً از بودیسم تبتی نشات می گیرند. برخی از پرچمهای دعا، ممکن است حاوی دعاهایی برای تارا باشد؛ الههای که به خاطر قدرتش در نجات فداییان از خطرات پیش رو، شناخته شده است.
با این حال، برخی پرچم های دعا – به ویژه لونتا – در دین “بون” که قبل از بودیسم در تبت رواج داشته است، سابقه طولانی دارد. دین بون، شامل شمنیسم نیز می شود.
تسرینگ میگوید: «به بیان دقیق، پرچمهای دعا دقیقاً مشابه لونتا نیستند اما پرچم های ویندهورس (اسب باد) تاریخچه طولانی تری دارند.
3. “Om Mani Padme Hum” معنای بسیار عمیقی دارد
عبارت دعای Om mani padme hum یک دعای معروف نپالی است که معنی آن را می خواهیم بررسی کنیم:
Om: هجای مقدس
Mani: جواهر
Padme: نیلوفر آبی
Hom: روح روشنگری
این مانترا یک معنی خاص ندارد و ترکیبی از ارزش هایی مانند شفقت، اخلاق، صبر، سخت کوشی، چشم پوشی و خرد است. اعتقاد مردم بودایی بر این هست که خواندن این مانترا هنگام مراقبه، ویژگی هایی مانند غرور، حسادت، جهل، طمع و پرخاشگری را درمان می کند.
4. پرچم های دعای نپال هرگز نباید ثابت باشند
همواره پرچم های بودایی را از سقف یا جایی آویزان می کنند که در معرض باد قرار بگیرد و با جریان باد تکان بخورد. بودایی ها معتقدند که این پرچم ها، ارتعاشات معنوی مثبتی از خود ساطع می کنند و باد، دعاها را مانند دعاهای بی صدا با خود می برد.
5. دریافت پرچم های بودایی به عنوان هدیه، به فال نیک گرفته می شود.
هدیه گرفتن پرچم های بودایی از کسی، یک روش مبارک برای داشتن آن ها است. بنابراین، اگر دوست یا آشنایی دارید که Leh ledakh بازدید می کند، می توانید بگویید که برای شما به عنوان هدیه ای مقدس، پرچم بودایی بیاورد. این هیچ اشکالی ندارد.
6. انواع پرچم های نپالی
دو نوع پرچم بودایی وجود دارد: پرچم های افقی و پرچم های عمودی.
پرچم های افقی ریه دار هستند و پرچم های عمودی، دار چو نامیده می شوند.
7. هرگز نباید پرچم های رنگی نپال را روی زمین نگه داشت
اگر پرچم های رنگی نپال به زمین برخورد کند، نوعی بی احترامی به دعاها محسوب می شود. بنابراین، آنها باید همیشه در ارتفاع آویزان شوند. دور چهارچوب در، جایگاه مناسبی برای قرار دادن پرچم ها در نظر گرفته می شود.
8. محو شدن رنگ از پرچم های رنگی نپال به فال نیک گرفته می شود
اگر پرچم رنگی دارید که رنگ آن کم کم محو می شود، این مسئله معنای زیبایی دارد. رفتن رنگ پرچم ها، به این معنی است که نسیم دعاها را با خود برده و رنگ پرچم نیز کم رنگ تر و محوتر شده است. پس می توان گفت که دعاهای شما بی اثر نبوده است.
9. زمان فرخنده برای نصب پرچم ها در سال نوی چینی است
اگر می خواهید با فرهنگ بودایی همراه شوید و پرچم های رنگی دعای خود را در زمان مناسبی نصب کنید، بهترین زمان برای این کار، در سال نوی چینی می باشد.
همچنین بودایی ها معتقدند که اگر در سال نو و در حین نصب پرچم های دعای نپال، خانواده و اطرافیان نزدیک را دور خود جمع کنید، تاثیر دعاهای شما بیشتر می شود و تاثیر بسیار مثبتی بر زندگی شما خواهند داشت.
10. آیا پرچم های دعای تبتی سیاسی هستند؟
تاشی میگوید: «پرچمهای دعای تبتی، به هیچ وجه، دارای اهداف سیاسی نیستند و تنها بهعنوان نماد برجسته فرهنگ و مذهب تبتی شناخته می شود و آویزان کردن پرچمهای دعای تبتی در سالهای اخیر، به دلیل سیاستهای چین در سرکوب فرهنگی مردم تبت، مورد بی احترامی سیاسی قرار گرفته است. به طوری که این پرچم ها، از سوی دولت چین مورد آتشسوزی قرار می گیرند.
تسرینگ میگوید: «دولت چین پرچمهای نماز را پایین میآورد؛ چرا که می گویند این اعتقاد، مربوط به تبتیها است و دولت چین در تلاش است تا فرهنگ تبت را تضعیف کند.”