تور کشمیر و هند

در ساعت ۱۸:۱۵ از فرودگاه امام خمینی، سفرمان را با پرواز ماهان به مقصد دهلی آغاز می‌کنیم. شب‌هنگام، در ساعت ۲۳، به فرودگاه دهلی می‌رسیم و راهی هتل ۵ ستاره‌مان در این شهر تاریخی می‌شویم. شب اول، استراحت می‌کنیم تا با انرژی به سراغ نخستین تجربه‌های هندوستان برویم.

پس از صرف صبحانه، گشت شهری‌مان در پایتخت پرهیاهو هند آغاز می‌شود.
قدم اول را در برابر قطب منار برمی‌داریم؛ مناره‌ای شگفت‌انگیز با ارتفاعی نزدیک به ۷۳ متر که قدمتش به قرن ۱۲ میلادی بازمی‌گردد و بلندترین بنای آجری مستقل جهان محسوب می‌شود.
در ادامه به راج‌گت می‌رویم، جایی که خاکستر مهاتما گاندی در آن آرام گرفته و سکوتش، سرشار از پیام است.سپس از معماری باشکوه و بی‌نظیر معبد آکشاردام دیدن می‌کنیم؛ بنایی مدرن ولی بر پایه‌ی سنت، با حکاکی‌هایی هنرمندانه از اسطوره‌ها و آموزه‌های هندویی. دروازه هند (India Gate) دیگر مقصد ماست؛ طاق نصرتی بلندبالا که یادمان سربازان کشته‌شده در جنگ جهانی است. بعدازظهر، وقت آزاد برای گشت‌وگذار در بازارهای رنگارنگ دهلی داریم؛ از ادویه و پارچه گرفته تا صنایع دستی.

صبح، پس از تحویل اتاق‌ها، با پرواز داخلی از دهلی به سوی شمال هند پرواز می‌کنیم؛ جایی که کوه‌ها سر به فلک کشیده‌اند و مه، همیشگی‌ترین مهمان دره‌هاست: سریناگر، مرکز رؤیایی کشمیر.فرودگاه این شهر، در دل دره‌ای محصور میان کوه‌ها قرار گرفته؛ جایی‌ست که هوا بوی کاج می‌دهد و آسمان، همیشه انگار کمی مه‌آلود است. از همین‌جا، سفرمان به قلب آرام کشمیر آغاز می‌شود. سوار بر شیکارا، قایق‌های سنتی چوبی و رنگارنگ، آرام بر سطح بی‌حرکت دریاچه دال می‌لغزیم. سکوت دریاچه تنها گاه‌گاه با صدای چوب پاروی پیرمرد قایقران شکسته می‌شود و گاه صدای پرنده‌ای از نیزار به گوش می‌رسد.
خانه‌قایق‌ها یکی‌یکی در گوشه و کنار دریاچه پیدایشان می‌شود؛ کلبه‌هایی چوبی با ایوان‌هایی رو به آب، پرده‌های نخی، گلدان‌هایی از شمعدانی، و دکورهایی باقیمانده از دوران راج بریتانیا. پنج شب آینده، در یکی از همین خانه‌ها زندگی می‌کنیم؛ خانه‌ای که به جای خیابان، دریاچه دارد و به‌جای بوق ماشین، صدای پرندگان.

پیش از طلوع خورشید، با شیکارا به دل دریاچه می‌رویم تا از بازار شناور صبحگاهی دیدن کنیم. قایق‌فروشان با گل، سبزی، صنایع‌دستی و چای، فضای خاصی به این بازار می‌دهند. گل‌های نیلوفر آبی در نخستین نور صبح شکفته می‌شوند و چشم‌اندازی خیال‌انگیز می‌آفرینند.
ظهر به ساحل برمی‌گردیم و به سراغ باغ‌های مغولی می‌رویم؛ از جمله نشاط باغ (Nishat Bagh) با چشم‌اندازهایی به‌سوی دریاچه و کوه، و باغ شالیمار، جایی که امپراتور جهانگیر آن را برای همسرش ساخت. عصر هنگام، در خانه‌قایق‌ها، نشسته بر بالکن چوبی، غروب آرام دال‌لیک را تماشا می‌کنیم.

امروز به سوی سونمارگ می‌رویم؛ صبح زود، در هوای تازه‌ی دریاچه، راهی سونمارگ می‌شویم؛ نامش در زبان کشمیری یعنی «چمن‌زار طلا» و به‌راستی که این نام، وصفی شاعرانه اما دقیق از آن است. دشتی بلند و فراخ، در مرز میان زمین و آسمان، با چمنزارهایی که مثل مخملی سبز زیر پای‌مان گسترده شده‌اند. سونمارگ در ارتفاع بیش از ۲۷۰۰ متری از سطح دریا واقع شده، و یکی از دروازه‌های اصلی ورود به مسیرهای ترکینگ بزرگ هیمالیاست. کوه‌های سربرافراشته‌ی اطراف، همیشه رد برف بر شانه دارند. جنگل‌های انبوه کاج و توس، در پایین‌دست دشت دیده می‌شوند، و دورتر، نوک قله‌ها در میان مه و ابر گم شده‌اند. سوار بر اسب می‌شویم و راهی مسیرهای خاکی و چمن‌پوش می‌شویم که از کنار رودها، تپه‌ها و یخچال‌های نیمه‌پنهان می‌گذرند. در طول مسیر، دامنه‌هایی را می‌بینیم که با گل‌های زرد و آبی فرش شده‌اند، چوپان‌هایی که گله‌هایشان را به چرا آورده‌اند، و کودکان کشمیری که گاه به شوق سلامی کوتاه، لبخندی بی‌دلیل هدیه‌مان می‌کنند.

صبح، پس از صرف صبحانه، به سمت پاهالگام حرکت می‌کنیم؛ روستایی کوهستانی در دره‌ی لیدر، جایی در جنوب‌شرق سریناگر، که درختان کاج، رودخانه‌های خروشان و دشت‌های باز آن را در آغوش گرفته‌اند. مسیر دسترسی‌اش خود یک مقدمه‌ی شاعرانه است: جاده‌ای پیچ‌درپیچ که از کنار مزارع گل و دامنه‌های سبز عبور می‌کند، گویی ما را کم‌کم آماده‌ی ورود به کارت‌پستال طبیعت می‌کند.
پاهالگام برای بسیاری از هندی‌ها، سرزمینی‌ست خاطره‌انگیز؛ چرا که ده‌ها فیلم معروف بالیوودی در همین منطقه فیلم‌برداری شده‌اند. تپه‌ها و رودخانه‌هایی که بارها روی پرده‌ی سینما دیده‌ایم، حالا زیر پای ماست.جنگل‌های اطراف پر از مسیرهای کوتاه‌پیاده‌روی‌ست که ما را به چشم‌اندازهایی از کوه‌های بلند یا دشت‌های پرگل می‌رساند.
پاهالگام جایی‌ست که می‌توان ساعت‌ها فقط نشست، نگاه کرد، و نفس کشید. منطقه‌ای که نه‌تنها جسم، که ذهن را هم سبک می‌کند.

به سمت کوهستان گلمرگ می‌رویم؛ یکی از مشهورترین پیست‌های اسکی هند. با تله‌کابین گاندولا به ارتفاعات می‌رویم و چشم‌اندازهایی وسیع از دره کشمیر را زیر پایمان می‌بینیم. در بلندای کوه، نسیم سرد و نور مه‌آلود، تنفس را شیرین‌تر می‌کند. روزمان را با لذت هوای پاک و مناظر بی‌انتها به پایان می‌رسانیم.

بعد از صرف صبحانه، خانه‌قایق را ترک می‌کنیم و به فرودگاه سریناگر می‌رویم. با پروازی داخلی به دهلی بازمی‌گردیم و از آن‌جا سوار پرواز ماهان به سمت ایران می‌شویم. سفرمان آرام آرام رو به پایان است، اما خاطره‌ها، تازه آغاز شده‌اند.

در ساعت ۲:۲۵ بامداد به فرودگاه تهران می‌رسیم. حالا دیگر، کشمیر فقط یک نقطه روی نقشه نیست؛ جایی‌ست که برای همیشه، در ذهن‌مان جا خوش کرده است.