آغاز سفر

سفری که با صبحانه‌ای دلچسب در مهمان‌سرای خلخال شروع شد؛ با رفتن به روستای اندبیل و حدود چهارصد (۴۰۰) متر ارتفاع گرفتن از ابتدای مسیر به بالاترین نقطه پیمایش در ارتفاع تقریبی ۲۳۸۰ متر رسیدیم و با دیدن منظره چشم‌نواز ییلاقات و عبور از جاده‌ای که دو سمت آن پر از گل و درخت بود به کلبه هایی خالی از سکنه رسیدیم. همان‌جا انرژی‌ای با دیدن منظره بی‌انتهای پر از گل ذخیره کردیم و جانی دوباره گرفتیم.

بعد از عبور از کلبه‌ها پیمایش در جنگل آغاز شد. صدای گله گوسفندان نوید جریان داشتن زندگی را می داد که با دیدن پرچین‌ها و کلبه‌های ییلاقی و چند خانواده مهربان این حس به واقعیت تبدیل شد.سپس صرف نهار در منظره ای شبیه به کارت پستال، درست وسط تکه‌ای از بهشت.

و باز هم ادامه مسیر تا رسیدن به چشمه و پر کردن قمقمه‌ها از آب گوارا و بعد از حدود ۷ ساعت رسیدن به کلبه‌های جنگلی یعنی همان محل اقامتمان. خستگی کل مسیر با چای تازه‌دمی که در استکان شیشه ای همراه با لبخند میزبان به سمتمان تعارف شد، از جان بدر رفت.

آبشار دریابن

برای رفتن به آبشار دریابن با ارتفاع ۳۰ متر آماده شدیم. خوشحالیِ تک‌تک سلول‌های وجودمان با قدم زدن در خنکای آب روان حس می‌شد. یکی از جذابیت های مسیرِ آبشار، خوردن یک قاچ هندوانه سرخ و خنک بود.

مسیر برگشت از کنار حوضچه‌های پرورش ماهی شروع شد و با دیدن رقصِ نور غروب خورشید در لابه‌لای شاخ‌وبرگ درختان ادامه پیدا کرد.

سپس استراحت و شب نشینی دور آتش و بازی و خوردن شام خوشمزه ، کباب چنجه با گوشت تازه محلی

صبحانه روز دوم متفاوت بود. املتی به سبک قهوه‌خانه به همراه مخلفات جذاب دیگر؛

لحظه خداحافظی از طبیعت

لحظه سخت خداحافظی از یک شب زندگی در طبیعت و به دور از تکنولوژی رسید. با دورشدن از کلبه‌های جنگلی به سمت روستای لاکه تاشون(ناو) پیمایش روز دوم را آغاز کردیم. در بین مسیر، شنیدن توضیحات جنگل‌های هیرکانی و اطلاعاتی جدید و جذاب درباره ناپیداهای جنگل توسط لیدر مسلط گروه نارون، به جذابیت‌های سفر افزود.

ترکینگ خلخال به اسالم، پس از ۵ ساعت با رسیدن به روستا به پایان رسید .

این سفر از ارتفاع حدود ۲۱۵۰ متر شروع شد و با صعود به ارتفاع ۲۳۸۰ متر و پس از آن فرود تا ارتفاع ۳۰۰ متر ادامه یافت و در مجموع حدود ۱۲ ساعت پیمایش تمام شد .

تشکر از تیم خوب ناروَن که در ثبت این خاطره جذاب نقش داشتند.

نگارنده: سپیده رحمانی